Stworzenie niniejszego artykułu miałem gdzieś z tyłu głowy od dawna, ponieważ pomimo, że nie opowiada o podróżach jako takich, to stanowi wyjaśnienie kluczowych, spraw niezbędnych do tego, aby chociaż w minimalnym stopniu zrozumieć czym wielowymiarowość w Astralu i jak duży jest Astral sam w sobie. Informacje zawarte w tym artykule będą też jakimś tłem wszystkiego co do tej pory powiedziałem i tłem prawie wszystkiego o czym będę mówił.
Zrozumienie spraw opisanych w tym artykule jest kluczowe do tego, żeby rozumieć podstawowe związki przyczynowo-skutkowe dotyczące Astralu. Nie widzę też możliwości, żeby Obenauta nie był świadomy opisanych tu rzeczy, a jednocześnie uważał siebie za podróżnika, który rozumie strukturę i sposób funkcjonowania Astralu.
Porozmawiajmy więc sobie o wielowymiarowości rozumianej jako rozszerzenie znanej nam Czasoprzestrzeni i o skutkach takiego rozszerzenia. Postaram się używać najbardziej przystępnego języka jaki tylko jest tutaj możliwy, bo zdaję sobie sprawę z tego, że nie każdy z Was jest ścisłowcem. Dla niektórych z Was zapewne większość spraw, o których tutaj napiszę jest znana i nie wniesie zbyt wielu nowych informacji, ale i tak zapraszam do przeczytania.
I. Omówienie wymiarów.
Aby mówić o tym jakie konsekwencje dla 4-wymiarowych istot ma istnienie dodatkowych wymiarów, należy opowiedzieć o każdym kolejnym wymiarze zaczynając od pierwszego, ponieważ jak sądzę da to pewne pojęcie o tym jak bardzo ograniczeni jesteśmy będąc zamkniętymi w 4-wymiarach.
Informacje zawarte w tym dziale nie mają na celu tłumaczenia jak funkcjonują 4 znane nam wymiary, ale to jakie konsekwencje może mieć spotkanie istoty funkcjonującej w większej ilości wymiarów niż robimy to my, oraz jak bardzo możemy nie zrozumieć tej istoty, dopóki, dopóty nie zacznie ona na potrzeby komunikacji funkcjonować w dostrzegalnych przez nas wymiarach.
Jeden wymiar:
Wyobraźmy sobie hipotetyczną, jednowymiarową przestrzeń, która jest po prostu linią prostą. Do zobrazowania całości wymyśliłem istotę, która nazywana jest Piłką, choć w jednym wymiarze Piłka nie zdaje sobie sprawy z tego, że tak naprawdę jest Piłką - postrzega siebie raczej jako kropkę - nie czuję się zatem absolutnie przestrzenną figurą jaką jest trójwymiarowa Kula. Jednowymiarowa przestrzeń jest linią prostą, na której nasza Piłka może się znajdować i może znajdować się w dowolnym punkcie tej linii i odwrócona może być w dowolnym kierunku - choć są to tylko dwa kierunki "przód" i "tył". Piłka jednak nie wie, że ktoś (my) ją właśnie teraz obserwuje z boku, czyli z dodatkowego wymiaru, ba, Piłka nawet nie wie, że ma jakiś bok. Cały świat Piłki to to co widzi przed sobą i za sobą - i to w bardzo ścisłej, prostej linii. Nie wie też o tym że coś może znajdować się nad nią, lub pod nią, więc jeżeli do świata Piłki dostałaby się istota 2-wymiarowa, która może znajdować się na dowolnym punkcie osi X naszej Piłki i na dowolnym punkcie osi Y, czyli drugiego wymiaru (szerokość), to ta istota mogłaby podglądać naszą Piłkę z boku w ten sposób, że ta nie zdawałaby sobie sprawy, że ktoś ją ogląda - w końcu nasza Piłka nie potrafi odwrócić głowy na boki, a nawet gdyby z trudem to zrobiła, to i tak nic by tam nie zobaczyła, bo nie potrafi dostrzec tego dodatkowego wymiaru. Nasz 2-wymiarowy podróżnik, mógłby rzucić w naszą Piłkę z boku kamieniem, który unicestwiłby Piłkę, a ta nawet nie zdawałaby sobie sprawy z tego co ją spotkało.
Dwa wymiary:
Opisany wcześniej podróżnik potrafi dostrzegać i funkcjonować w 2-u wymiarowej przestrzeni, czyli na osi X i Y. Nie potrafi się płynnie poruszać, ponieważ do tego potrzebny jest dodatkowy wymiar, czyli czas - ruch jest przecież ciągiem zdarzeń, w których na przestrzeni czasu zmienia się położenie. Uprośćmy jednak sprawę i załóżmy, że nasz podróżnik potrafi w jakiś sposób się poruszać. Wyobraźmy go sobie jako sześcian, który porusza się po płaskim stole, a my obserwujemy go z góry. Nasz podróżnik będzie więc potrafił poruszać się w dowolnym kierunku stołu, ale nadal nie potrafi spojrzeć w górę, bo nie ma dostępu do trzeciego wymiaru. Nasz sześcian nie wie, że jest sześcianem - myśli, że jest kwadratem, bo tylko te dwa obszary zauważa, czyli długość i szerokość. Brakuje mu dostępu do trzeciego wymiaru, który stworzyłby z niego figurę przestrzenną, trójwymiarową. Sześcian postrzega Piłkę nie jako punkt, tylko jako koło, płaski dysk. (Tak naprawdę postrzega koło jako kreseczkę o długości średnicy koła, ale zostańmy przy płaskim dysku).
Do krainy Sześcianu wkracza Oktahedron, który jest strukturą trójwymiarową - swoją drogą, Oktahedron to ładne słowo, prawda? 🙂 mi się podoba. Oczywiście nasz Kwadrat uważa, że Oktahedron jest przedstawicielem jego gatunku, w końcu z jego, płaskiej perspektywy te dwa chłopaki wyglądają tak samo (czyli patrząc na obraz z góry, na płasko, gdzie dostrzegamy tylko 2 wymiary).
Oktahedron wykorzystuje jednak swój dodatkowy wymiar i unosi się w górę. Dla naszego Sześcianu (vel. Kwadratu) całkowicie zniknął z pola widzenia - po prostu rozpłynął się w powietrzu. Oktahedron patrzy z góry na nasz Sześcian (vel. Kwadrat) i rzuca na niego ogromny kamień. Bum. Z Sześcianu zostaje mokra plama. Mokra plama, która do końca nie zdawała sobie sprawy z tego, że z góry leciał na niego kamień. Z jakiej, góry zapyta Sześcian, przecież żadna góra nie istnieje - a przynajmniej on jej nie dostrzega.
Trzy wymiary:
W tej bajecznej przestrzeni żyje sobie nasz Oktahedron, który dostrzega trzy wymiary i tak też postrzega swoich towarzyszy - tylko on wie, ze Kwadrat to sześcian, a Piła nie jest punktem tylko Kulą. Oktahedron potrafi przebywać w dowolnym położeniu osi X, Y, Z, ale zjawisko czasu, który jest czwartym wymiarem dla niego nie istnieje. Oktahedron nie wie czym jest przeszłość i czym jest przyszłość. Zdarzenia, których doświadcza nie mają logicznego ciągu, Oktahedron nie wie też ile czasu minęło pomiędzy jego kolejnymi zmianami jego położenia w układzie X,Y,Z, ponieważ nie zdaje sobie sprawy z istnienia czwartego wymiaru. Czy pomiędzy zmianą położenia minęła sekunda czy milion lat? Oktahedron tego nie wie, a przecież w tym przedziale czasu wiele mogło się zdarzyć - mógł na przykład pojawić się ktoś, kto dostrzega wymiar czasu i ten ktoś po prostu mógłby ściągnąć Oktahedron z jego układu X,Y,Z wykasować go i sprawić, że on nigdy nie istniał.
Cztery wymiary:
Czyli wszystko to co my znamy jako ludzie. Nie potrafimy sobie wyobrazić dodatkowego wymiaru, tak samo jak nasi przyjaciele: Piłka, Sześcian i Oktahedron nie potrafili sobie wyobrazić, że istnieje dodatkowy wymiar. Przyniosło im to zgubę, ale też nie byli świadomi tego, że sami nie są istotami zamkniętymi w dostrzegalnych przez nich wymiarach, tylko współistnieją również w innym wymiarze.
Piłka postrzegała siebie jako kropkę/punkt, Sześcian postrzegał siebie i kolegę Oktahedrona jako kwadraty, a Oktahedron nie zdawał sobie sprawy z tego, że pomiędzy jego kolejnymi przemieszczeniami w układzie X,Y,Z zachodzi zjawisko czasu, które może mieć większą lub mniejszą wartość i w trakcie której może wydarzyć się coś dodatkowego.
Bohaterem czwartego wymiaru będzie Człowiek. Człowiek może zgnieść kamieniem wcześniej wymienione istoty w ten sposób, że one nawet nie będą sobie zdawały sprawy z tego, że coś im grozi… cóż, tak samo jak Człowiek nie zdaje sobie sprawy z tego, że istota, która ma dostęp do tylko jednego, dodatkowego wymiaru może z nami zrobić co jej się tylko podoba i człowiek pozostanie kompletnie bezsilny. Nie mamy szans na to, aby zauważyć kamień, który palnie nas w czoło i który nadleci z piątego wymiaru.
Jak zatem można wyobrazić sobie kolejny, piąty wymiar? Możemy go sobie wyobrazić jako znikający punkt. Piłka widziała tylko to co znajduje się przed nią, w linii prostej. Jeżeli kwadrat zszedł z tej linii wzroku Piłki to przestawał być dla niej widoczny. Wyobraźmy więc sobie, że jesteśmy na rozległej polanie. Patrzymy przed siebie i widzimy jedynie horyzont. Robimy krok do przodu i kilka metrów od nas pojawia się ściana. Robimy kolejny krok do przodu, a ściana znika. Krok do tyłu, ściana znów jest widoczna. W naszej głowie rodzi się myśl, że z tym światem coś jest nie tak, raz ściana istnieje, ale pół metra bliżej tej ściany już jej nie dostrzegamy. Ściana jednak w rzeczywistości cały czas jest w tym samym miejscu, nie porusza się i nie znika. To nasza percepcja ograniczona do 4-ch wymiarów potrafi ją dostrzec tylko z pewnej perspektywy. Jest to zdecydowanie sytuacja, której człowiek nie będzie w stanie objąć swoim rozumem, ani nawet badać tego zjawiska przy pomocy jakichkolwiek dostępnych mu narzędzi w 4-wymiarowej przestrzeni.
A czy dodatkowe wymiary istnieją, zgodnie z wiedzą akademicką? Tak, istnieją. Już wiele lat temu zostało to udowodnione w matematyczny sposób, a kilka lat temu fizycy, którzy zdobyli nagrodę Nobla (ale nie za to odkrycie) eksperymentalnie, na razie w skali subatomowej dowiedli istnienia kolejnego wymiaru – którego nie dostrzegamy i nie rozumiemy. (źródło)
Podajmy tutaj prosty przykład – elektron przeskakuje z jednej orbity na drugą, nigdy nie będąc pomiędzy nimi. To wiedza ze szkoły podstawowej. Pytanie jednak brzmi w jaki sposób przemieszcza się pomiędzy orbitami, czy on się teleportuje? Nie. Dokonuje ciągłego, liniowego ruchu, ale my nie potrafimy dostrzec tego ruchu, widzimy tylko nagły przeskok, który trwa dokładnie 0 sekund (oczywiście pod specjalnym mikroskopem), ponieważ ruch pomiędzy orbitami jądra atomowego odbywa się w dodatkowym, niedostrzegalnym dla nas wymiarze. Czy ten wymiar zatem pojawia się i znika w momencie ruchu elektronu? Nie. Dodatkowy wymiar istnieje w sposób ciągły i dotyczy każdego atomu wszechświata fizycznego. Każdego atomu, czyli również tych, z których zbudowani są ludzie. Stale więc przebywamy w dodatkowym wymiarze, ale nasza ograniczona percepcja nie dostrzega tego.
Podejmijmy kolejną próbę wyobrażenia sobie dodatkowego wymiaru. Rozwińmy kropkę/punkt tak, aby jednym z jej stadiów rozwoju był sześcian i przejdźmy przez kolejne wymiary przestrzenne. A więc mamy: Kropkę, która przechodzi przez kolejny wymiar i staje się Linią. Linia staje się Kwadratem, a Kwadrat w kolejnym wymiarze jest Sześcianem. A co jest dalej? Dalej jest 4-wymiarowy hipersześcian, ale ta nazwa mi się nie podoba; inną nazwą 4-wymiarowego hipersześcianu jest Tesserakt. Prawda, że ta nazwa brzmi godniej? Nie jesteśmy w stanie nakreślić Tesseraktu, bo to bryła 4-wymiarowa, a na kartce możemy narysować maksymalnie 3-wymiarowe bryły. Podejmijmy jednak taką próbę i zwizualizujmy sobie to jakoś.
Na płasko mógłby wyglądać mniej więcej tak, ale co jeżeli chcielibyśmy zwizualizować go sobie jako obracająca w trójwymiarze bryła? Jak np. taki wirujący sześcian, który łatwo sobie wyobrazić. Wysilmy swoje szare komórki i myślenie abstrakcyjne. Ta dam, o ile nie jesteście Obenautami, którzy mają wprawę w obcowaniu z piątym wymiarem, to od razu powiem Wam, że zrobiliście to źle, bo przewyższa to zdolności percepcyjne jakiegokolwiek człowieka. Poniższa animacja prezentuje w jaki sposób przestrzennie Tesserakt mógłby się prezentować. Zwróćcie uwagę na to, że wewnętrzny sześcian zachowuje się w nieprzewidywalny i nielogiczny sposób. Czy zatem bryła, która kompletnie łamie znaną nam logikę ma prawo istnieć? Tak ma i zostało to udowodnione matematycznie. Matematyka to królowa nauk i nie ma co z nią dyskutować. Ja próbowałem będąc młodym, jurnym studentem i cóż, zawsze wychodziłem na ignoranckiego, ograniczonego i niedouczonego kretyna, także więcej już wytykania błędów matematyce jako takiej, nigdy nie popełnię 😛
Źródło: Wikipedia
W bardzo prostym twierdzeniu można powiedzieć, że w n-wymiarowym hipersześcianie (czyli niekoniecznie musi on być 4-wymiarowy, może być tak naprawdę x-wymiarowy (czyt. dowolnie wymiarowy ale większy niż 3) z każdego jego wierzchołka wychodzi n prostopadłych do siebie krawędzi.
Niestety matematycy obecnie nie doszli jeszcze do takiego punktu poznania matematyki, żeby byli w stanie obalić poprzednie twierdzenie na rzecz nowego twierdzenia (i jednocześnie udowodnić to nowe twierdzenie), które brzmi: W n-wymiarowym hipersześcianie z każdego wierzchołka wychodzi n prostopadłych do siebie krawędzi, które są jednocześnie równoległymi krawędziami w każdym z n-1 wymiarów. Tą informację posiadam oczywiście z Astralu, bo na Ziemi też nie jestem w stanie obronić tego twierdzenia, mój mózg nie daje rady, ale za ok. 70 lat ludzkość będzie w stanie obronić tą „moją” tezę i wtedy jeżeli ktoś trafi na tą stronę internetową to zacznie się zastanawiać skąd ten gość o tym wiedział, a może tylko tak sobie to napisał i akurat jest to zgodne z prawdą? Dla Obenautów, którzy posługują się matematyczną analityką w badaniu innych wymiarów to twierdzenie jest tak oczywiste i tak dobrze rozumiane, że jakakolwiek dyskusja na ten temat nie ma większego sensu, tak samo jak dla ludzi nie ma sensu udowadnianie, że 1+1 to 2.
Wróćmy jednak do naszych n-wymiarowych przyjaciół i wysnujmy śmiałą tezę, że Piłka przeżyła uderzenie kamieniem, a wraz z guzem na głowie pojawiła się w niej myśl, że ten guz jest wynikiem czegoś, co przyleciało do niej z obcego świata. Piłka doznaje wibracji, opuszcza swoje ciało fizyczne (czy raczej swoją kulę fizyczną) i dostaje się do 4-wymiarowej przestrzeni. Jest oczarowana tym co widzi; najpierw dostrzega, że nie jest nic nieznaczącą kropką, tylko, że jest kołem. Po chwili zaczyna jednak dostrzegać, że gdzie tam, jakim kołem, jest Kulą! Piękną i błyszczącą… a do tego wszystkiego ta Kula potrafi podróżować w przeszłość i w przyszłość. Marzeniem Kuli jest powrót do swojego 1-wymiarowego świata i odnalezienie gagatka, który rzucił w nią kamieniem. Przenosi się więc do 2-u wymiarowej przestrzeni, w której ten gagatek mieszka. Spotyka tam owy Sześcian, który myśli, że jest kwadratem. Piłka jest jednak teraz o wiele mądrzejsza i świadoma, nie chce się już mścić na Sześcianie, chce mu jakoś pomóc, chce go uświadomić w tym, że on nie jest Kwadratem tylko Sześcianem, ale wszystko co on ma jej do powiedzenia to: „głupia ty, co ty opowiadasz, nie jestem żadnym Sześcianem, bo co to niby znaczy. Jestem kwadratem… i jestem z tego dumny!” Gdybym był sześcianem, to kwadratowi naukowcy z mojego świata dawno by to odkryli. Piłka próbuje więc podejść Sześcian i wziąć go sposobem: Sześcianku – mówi – nie jesteś żadnym prostym kwadratem, jesteś złożonym Sześcianem i z tego powinieneś być dumny! – kwadratowy prostak odpowiada: daj mi spokój, pleciesz głupstwa, gdybym był jakimś tam Sześcianem to wiedziałbym o tym i czułbym to, więc zamiast gadać daj mi naukowe dowody tego, że jestem sześcianem. W umyśle piłki pojawia się myśl: „nie jestem mu w stanie tego udowodnić, bo jego 2-wymiarowy świat nie jest w stanie odkryć 3-go wymiaru”. Piłka odpuszcza dalszą rozmowę, bo wie, że nie jest w stanie wytłumaczyć Kwadratowi czegoś, czego on nie doświadczył i co jest poza jego zdolnościami rozumowania. Rozmowie Piłki z Kwadratem przysłuchiwał się inny Kwadrat, który w napływie ekscytacji i poczucia stania na progu czegoś nieznanego zaczyna zadawać Piłce masę pytań. Piłka bogatsza o swoje poprzednie doświadczenie odpowiada drugiemu Kwadratowi: „mam pewną wiedzę, ale nie podzielę się nią z Tobą, bo i tak tego nie zrozumiesz”. Drugi Kwadrat na to: mądrala, wiesz, ale nie powiesz, po to co w ogóle ze mną rozmawiasz? Piłka na to: – rozmawiam, bo sam tą rozmowę podjąłeś. Nie zrozumiesz tego co mam Ci do przekazania, ale mogę Cię nauczyć jak możesz opuścić swój fizyczny kwadrat i doświadczyć tego co ja wiem i co rozumiem, ale czego nie mam możliwości Ci przekazać słowami w Twoim świecie. Kiedy sam tego doświadczysz, nie będziesz potrzebował ode mnie żadnych dodatkowych informacji i wyjaśnień, bo nagle wszystko stanie się dla Ciebie jasne, a po powrocie do Twojego ciała mimo, że będziesz widział siebie jako kwadrat, to będziesz miał świadomość, że jesteś sześcianem.
Doświadczając Astralu będąc w stanie OOBE, doświadczamy dodatkowych wymiarów, które rozszerzają te, które już znamy. Czas za sprawą dostrzegania go z perspektywy dodatkowego wymiaru przestaje być prostą linią wypełnioną zdarzeniami, a zaczyna być kołem, splecionym z ogromnej ilości nici, które wzajemnie na siebie wpływają. Przestrzeń i materia stają się plastyczne i dostrzegamy, że możemy mieć na nie nieograniczony wpływ za sprawą naszych myśli. Możemy z energii tworzyć materię i z dowolnej materii energię, a jako, że nasze ciało astralneCiało astralne - zgodnie z semantyką religii zachodnich ciało astralne można nazwać duszą, samoświadomej istoty. Ciało astralne jest skupiskiem różnego spektrum energii należących do jednej samoświadomej istoty, tworząc jej pełną jaź... jest wypełnione ogromnymi ilościami różnych typów energii, to w odpowiednich przestrzeniach możemy z naszych myśli tworzyć realne, fizyczne, materialne kształty – tak się właśnie dzieje m.in. w obszarach, do których trafiamy mając świadome sny.
Jeden z przykładów obrazujących czas jako koło może być moja umowa, którą kiedyś zawarłem z moim MTJ-emMoja Totalna Jaźń - samoświadoma istota, posiadająca wiedzę i doświadczenia swoich przeszłych oraz przyszłych wcieleń fizycznych. Jest niezależnym bytem, który z własnej woli zaczął doświadczać kolejnych wcieleń fizycznych, np. na Zi... More. Poniżej wklejam mój komentarz, który udzieliłem Tomkowi w ramach odpowiedzi na Jego pytanie dotyczące tego, na czym konkretnie polega moja umowa z MTJ-emMoja Totalna Jaźń - samoświadoma istota, posiadająca wiedzę i doświadczenia swoich przeszłych oraz przyszłych wcieleń fizycznych. Jest niezależnym bytem, który z własnej woli zaczął doświadczać kolejnych wcieleń fizycznych, np. na Zi... More. Komentarze Tomka i mój pojawiły się pod artykułem pt. „Czy doświadczać OOBE i jak to robić?”
Kiedyś, dawno temu [MTJ] powiedział mi, że przekaże mi swoją wiedzę, ale muszę być świadomy tego, że kiedyś nie będzie miał mi już nic więcej do powiedzenia i ja, znając moją ścieżkę rozwoju będę musiał podążać nią sam, żeby zamknąć okrąg, którego wycinkiem jest pomoc ze strony MTJ-aMoja Totalna Jaźń - samoświadoma istota, posiadająca wiedzę i doświadczenia swoich przeszłych oraz przyszłych wcieleń fizycznych. Jest niezależnym bytem, który z własnej woli zaczął doświadczać kolejnych wcieleń fizycznych, np. na Zi... More. Kolejnym wycinkiem okręgu, musi być moje nauczanie innych tego, co sam już wiem co pozwoli mi spojrzeć na to co wiem z odmiennych perspektyw. Na sam koniec ogromnie długiej przygody będę już na tyle świadomą istotą, że pewnego dnia, przyjdzie do mnie pewien, młody, nastoletni podróżnik o imieniu Mateusz. Mateusz z lekkim strachem i ekscytacją zapyta mnie kim jestem, a ja odpowiem mu z rumieńcem na twarzy – Mateuszu, długo czekałem na tą chwilę i miło jest mi Cię poznać, jestem Twoim MTJ-emMoja Totalna Jaźń - samoświadoma istota, posiadająca wiedzę i doświadczenia swoich przeszłych oraz przyszłych wcieleń fizycznych. Jest niezależnym bytem, który z własnej woli zaczął doświadczać kolejnych wcieleń fizycznych, np. na Zi... More i być może trudno będzie Ci to teraz zrozumieć, ale kiedyś byłem Tobą.
Jeżeli kogoś zastanawia jak wielkie pokłady energii drzemią w naszych ciałach astralnych to na ten moment powiem tylko tyle, że każde ciało astralneCiało astralne - zgodnie z semantyką religii zachodnich ciało astralne można nazwać duszą, samoświadomej istoty. Ciało astralne jest skupiskiem różnego spektrum energii należących do jednej samoświadomej istoty, tworząc jej pełną jaź... ma skondensowaną energię, która jest znacznie większa od sum wszystkich energii występujących we wszechświecie fizycznym… ale żeby sobie uzmysłowić to, jak duża to energia, to musimy porozmawiać o liczbach.
III. Pytania dotyczące Astralu.
1. Jak duży jest Astral?
– No jest duży i tyle, nie wdawajmy się w szczegóły 🙂
2. Czy znasz hierarchię istot w Astralu i możesz ją opisać?
– Znam, ale nie, nie mogę jej opisać, bo moje ciało fizyczne (mózg fizyczny) nie pamięta dokładnie tej struktury, ale zakładając, że spamiętałbym całą, to wymienienie wszystkich, kolejnych szczebli i powiązań zajęłoby mi zapewne kilka lat ciągłego mówienia. Będąc natomiast w stanie OOBE pamięć działa inaczej niż ta fizyczna i tam dokładnie znam i rozumiem całą strukturę hierarchiczną.
3. Dlaczego niektóre osoby twierdzą, że Astral to tylko jedna z części rzeczywistości i w Astralu jest jeszcze coś głębszego?
– Nie wiem dlaczego tak twierdzą – być może uważają że Astral jest mały i trzeba tworzyć nowe nazwy, żeby powiększyć jego rozmiar? 🙂 Istoty, które spotykałem w Astralu i z którymi podejmowałem ten wątek, zawsze twierdziły, że określenie Astral jest równoważnikiem słowa „wszystko”. Wszystko zatem nie dzieli się na części, tylko jest ich sumą – taki paradoks słowny.
4. Jaki stosunek w hierarchii wykazuje człowiek do swojego MTJ-aMoja Totalna Jaźń - samoświadoma istota, posiadająca wiedzę i doświadczenia swoich przeszłych oraz przyszłych wcieleń fizycznych. Jest niezależnym bytem, który z własnej woli zaczął doświadczać kolejnych wcieleń fizycznych, np. na Zi... More?
– Drabina jest naprawdę bardzo długa, natomiast MTJMoja Totalna Jaźń - samoświadoma istota, posiadająca wiedzę i doświadczenia swoich przeszłych oraz przyszłych wcieleń fizycznych. Jest niezależnym bytem, który z własnej woli zaczął doświadczać kolejnych wcieleń fizycznych, np. na Zi... More w stosunku do człowieka jest po prostu kolejnym stopniem drabiny. MTJMoja Totalna Jaźń - samoświadoma istota, posiadająca wiedzę i doświadczenia swoich przeszłych oraz przyszłych wcieleń fizycznych. Jest niezależnym bytem, który z własnej woli zaczął doświadczać kolejnych wcieleń fizycznych, np. na Zi... More ma nad sobą inną istotę, ta kolejną i tak co jeden stopień na drewnianej drabinie sięgającej z ziemi do chmur.
5. Gdzie więc w tym wszystkim jest Bóg i czy nas słyszy?
– Astral w swoim ścisłym, najgłębszym jądrze jest czystą, energią, która nie wykazuje cech samoświadomości, jest to więc po prostu ogromna „bateria”. Bóg przez duże „B” jest zapewne zbiorową świadomością istot, które żyją zaraz przy tym wysoko energetycznym jądrze – i jednocześnie znajduje się na samym szczycie wcześniej wymienionej drabiny.
Czy zatem jest sens prosić tego Boga przez duże „B” o pomoc? Nie 🙂 każdy MTJMoja Totalna Jaźń - samoświadoma istota, posiadająca wiedzę i doświadczenia swoich przeszłych oraz przyszłych wcieleń fizycznych. Jest niezależnym bytem, który z własnej woli zaczął doświadczać kolejnych wcieleń fizycznych, np. na Zi... More ma tak wystarczającą wiedzę o budowie i funkcjonowaniu wszechświata fizycznego, że bez większego trudu sam stworzyłby taką przestrzeń. Pamiętacie ilość gwiazd w Drodze Mlecznej? To naprawdę cholernie skomplikowana struktura – a dla MTJ-aMoja Totalna Jaźń - samoświadoma istota, posiadająca wiedzę i doświadczenia swoich przeszłych oraz przyszłych wcieleń fizycznych. Jest niezależnym bytem, który z własnej woli zaczął doświadczać kolejnych wcieleń fizycznych, np. na Zi... More stworzenie takiego wszechświata to pstryknięcie palcami. Nie musimy zatem w naszej świadomości próbować kontaktować się z Bogiem przez duże „B” żeby uzyskać odpowiedzi na tak błahe z całej przedstawionej tu perspektywy, pytania pt.: „jak odnaleźć cel w moim życiu?”. Próbujmy się kontaktować z MTJ-emMoja Totalna Jaźń - samoświadoma istota, posiadająca wiedzę i doświadczenia swoich przeszłych oraz przyszłych wcieleń fizycznych. Jest niezależnym bytem, który z własnej woli zaczął doświadczać kolejnych wcieleń fizycznych, np. na Zi... More, a na kontakt z Bogiem kiedyś przyjdzie czas – gdy już będziemy w pełni rozumieli po co ten kontakt miałby nastąpić.
Nie, to co możemy nazwać Bogiem nie słyszy nas. Radiacja kolejnych szczebli drabiny wzrasta w tak ogromnie wykładniczym stopniu, że Bóg nie jest w stanie przechwycić i przetworzyć naszych „modlitw” – nadajemy na zupełnie innych częstotliwościach i działa to w dwie strony. Nie znaczy to jednak, że jesteśmy osamotnieni w tym co robimy, należy jednak mierzyć siły i potrzeby na zamiary.
W temacie próby rozmowy z Bogiem przypomina mi się anegdotka z moich nastoletnich lat. Dawno temu, dosyć popularną platformą (potocznie mówiąc) komunikacji sieciowej była usługa o nazwie IRC. Taki powiedzmy czat online. Jako nastolatek przesiadywałem w pokojach dla programistów i tam też obserwowałem pewne, ciekawe zjawisko. Do pokoju czatowego dla programistów wchodziły osoby, które od razu pytały czy są w pokoju może jacyś wybitni programiści mający wieloletnie doświadczenie, bo mają problem, z którym nie mogą sobie poradzić… po czym okazywało się, że problem był tak błahy, że wybitnym programistom szkoda byłoby w ogóle zawracać głowę, bo z przedstawioną problematyką bez trudu radzili sobie inni początkujący programiści. Trochę właśnie tak wygląda nasza chęć dzielenia się naszymi bardzo ważnymi i bardzo trudnymi sprawami z Bogiem przez duże „B”. Te sprawy są niestety trudne i ważne często jedynie z naszej perspektywy i to jedna ze spraw, które warto rozumieć jeżeli chcemy rozwijać się duchowo.
6. (Pytanie z serii Perełka) Dlaczego różni Obenauci różnie opisują miejsca, które odwiedzili w Astralu?
Pomińmy to, że opisy miejsc są zazwyczaj swobodnymi interpretacjami tego co widzi obserwator. Jak opisalibyście wieżę Eiffla tak, żeby każdy kto nigdy tej wieży nie widział, od razu miał przed oczami dokładnie to miejsce, które Wam było dane zobaczyć? Wiemy już, że Astral jest niewyobrażalnie duży. Jeżeli któryś z nie do końca wprawionych Obenautów dotarł do miejsca, które opisał jako świetliste miasto i inny Obenauta też opisał jakieś świetliste miasto, albo po prostu ich opisy nie precyzowały lokalizacji tego miejsca, to wiedząc, że Astral jest niewyobrażalnie ogromny dlaczego zakładamy, że oni opisali to samo świetliste miasto? Sam świetlistych miast wydziałem dziesiątki i próbując opisać wdawać się w szczegóły ich funkcjonowania i topografii faktycznie różnice będą ogromne. Czy zatem warto w ogóle podejmować się opisu tych miejsc? I tak i nie, w zależności od naszego celu i grupy odbiorców. Uważam, że Obenautom, którzy potrafią tam dotrzeć lepiej jest dać ogólny zarys i charakterystykę tego miejsca wraz z identem tego miejsca (nie da się tego zrobić na planie fizycznym), a osobom, które dopiero chcą albo dopiero rozpoczynają przygodę z poznawaniem przestrzeni astralnej warto opisać nietypowe aspekty tego miejsca w stosunku do miejsc znanych z fizyczności i podkreślić, że to jedno z wielu tego typu miejsc, które mogą występować w Astralu – tak, aby uniknąć niepotrzebnych niedomówień.
Mateuszu.. potrzebuje to wiedziec! czy w Astralu istnieja cywylizacje, ktore nie sa Pure Evil? Tzn.. ludzie tu na Ziemii sa zli! Nic nie zmieni mojego zdania, my jako rasa jestesmy zli! prosze powiedz ze istnieja miejsca gdzie zlo nie istnieje, lub jest mniejsze… 🙁
Witaj Paulino,
kwestia tego jak widzimy dobro i zło, jest dosyć subiektywna. Ja nie oceniam ludzkości jako takiej jako „złą”, bardziej jako „mało świadomą” – jeżeli spojrzymy na jej ogół, chociażby w kwestiach tego jak mocno jesteśmy związani z całą Ziemską Naturą.
Oczywiście istnieje ogrom cywilizacji, które mają już za sobą problemu wczesnego wieku i z inną świadomością podchodzą to otaczającego ich świata – z ludzkiego punktu widzenia nazwalibyśmy ich „dobrymi”.
Pozdrawiam!
Fajnie ukazana perspektywa małej części wszechświata, a w zasadzie tylko galaktyki Andromedy. Zdjęcie w wysokiej rozdzielczości pokazuje widoczną tylko gęstość gwiazd w galaktyce Andromeda. Zapiera dech…
https://youtu.be/D9bNqBeAtC8
Mam kolejny wgląd – Mówiłeś w jednym z filmów, że w Astralu jest odwrotnie, że jesteś najedzony to robisz sobie kanapkę, a potem jesteś glodny(to ja dopowiadam), CZY WSZYSTKO JUŻ ISTNIEJE? Czy jeśli czas nie istnieje to nie ma początku? Ale czy ma koniec jeśli wszystko istnieje? Mój MTJ wie jak i kiedy skończę życie, a ja mam je do tego – takiego końca doprowadzić?
Witaj Doroto Ewo, koncepcja początku i końca czasu zakłada, że czas jest liniowy. W rzeczywistości czas jest toczącym się okręgiem lub kulą śnieżną (która czasami rośnie) bez widocznego początku i końca. Tak, Twój MTJ wie jak i kiedy zakończysz swoje życie fizyczne, ale najprawdopodobniej Ci tego nie zdradzi – nie znam przypadków, żeby któryś z podróżników otrzymał dokładne informacje na ten temat. Jeżeli porównasz życie fizyczne do spektaklu na deskach teatru, gdzie jednym z aktorów jesteś Ty, z rolą, którą znałaś przed spektaklem, ale w jego trakcie zapominasz jak wyglądał cały scenariusz i działasz niejako automatycznie, z możliwością dokonywania pewnych… Czytaj więcej »
Ufff, przeczytalem z uwaga. Rzeczywiscie masz wielki dar przekazywania wiedzy…i duze poczucie humoru, ktore samo w sobie bardzo u ludzi cenie. Ten przyklad z figurami jest rewelacyjny i tak samo dowcipny :-))) Poczytam to wszystko co napisales – WSZYSTKO- z milion razy :-))) i zaczne wedrowke…nie zebym byl taki tepy, ale po prostu delektuje sie tym…wszystkim 😉 Pytan zadnych chwilowo nie zadaje, bo to bylby nonsens…Po prostu musze troche ” pofruwac” , wrocic i pewnie kilka pytan sie wyloni…wowczas pozwole sobie je zadac, by nie marnowac Twojego czasu, teraz…Dawniej mowilo sie , troche brzydko acz dosadnie : co ty wiesz… Czytaj więcej »
W kontekście wielowymiarowości świata astralnego jak rozumieć słowo „transcendentalny”?
Czy świat duchowy nie wykracza poza n-wymiarów astralu i nie jest poza zasięgiem pojmowania istot żyjących w astralu, nawet na jego najgłębszych poziomach?.
Nawet jeśli astral znaczy „wszystko” to czy nie znaczy to „wszystko, co materialne, zarówno fizycznie jak i subtelnie”? Impersonalne jądro astralu na to wskazuje, bo duchowość (na tyle, na ile ją rozumiem) jest światem osób a nie bezosobowych energii.
Witaj Zbyszku, w kontekście Astralu nie istnieje transcendencja. Astral mimo, że jest niewyobrażalnie ogromny, to jest jednak policzalny i ma swoje granice, choć nie należy ich rozumieć jako granice zawieszone gdzieś w przestrzeni – jak to możemy zrobić w fizyczności. Dla ułatwienia i lepszego zobrazowania sprawy, można powiedzieć, że znana nam fizyczność jest jednym z obszarów Astralu. Nie jest więc osobnym tworem, jednak potocznie przyjęło się rozdzielać te dwa miejsca. Niektóre istoty zamieszkujące Astral pod jego zewnętrzną strukturą do której przynależy fizyczność, nie widzą różnicy pomiędzy zewnętrznymi obszarami Astralu, a naszą fizycznością – mimo, że w naszym, ludzkim odbiorze to… Czytaj więcej »
Witaj Mateusz, Rzeczywiście, po Twojej odpowiedzi pojawiło mi się więcej pytań, co nie znaczy, że nie zgadzam się z tym, co napisałeś. Nie mam problemu z tym, że w astralu istnieją osobowe energie, które kreują własne światy. Rozumiem też ograniczenia w przekazywaniu pewnych pojęć językiem naszego ograniczonego świata materialnego. To tak, jakby pytać fizyka, w którym dokładnie miejscu naszego Wszechświata nastąpił Wielki Wybuch (nie było jeszcze przestrzeni) albo co było przed Wielkim Wybuchem (nie było jeszcze czasu). Moje pytanie dotyczy samej natury astralu, która wydaje mi się materialna a nie duchowa. Dlaczego astral i świat fizyczny są tak podobne? Kiedy… Czytaj więcej »
Witaj Zbyszku, na początek wytłumacz mi proszę jak rozdzielasz to co materialne i to co duchowe, żebym lepiej mógł zrozumieć to co masz na myśli. Astral, świat duchowy, świat fizyczny to tylko semantyka, którą łatwo nagiąć czy łatwo poddać nadinterpretacji. Astral nie jest w żadnym stopniu podobny do fizyczności, choć istnieją w Astralu obszary, w których można tworzyć sztuczną fizyczność. To działa raczej w drugą stronę – to fizyczność, częściowo jest podobna do Astralu. Kiedy mówiłeś w swoim ostatnim filmie o nostalgii i tęsknocie za powrotem do domu, to jesteś pewien, że ta tęsknota (i strach, o którym mówiłeś w… Czytaj więcej »
Witaj Mateusz, dziękuję za odpowiedź i za przytomne wskazanie na rozpoczęcie od zdefiniowania pojęć. Moje doświadczenia życiowe też wskazują na to, że do sensownej rozmowy potrzebne jest rozpoczęcie od pojęć podstawowych i ustalenia ich jednolitej dla rozmówców definicji. Utrwalił mi się taki cytat „Niezależnie od tego, jak przedstawisz swoją prawdę, zawsze znajdzie się ktoś gotów ją źle zrozumieć.” Ponieważ nie spotkaliśmy się jeszcze w astralu z racji tego, że tam (jeszcze) nie bywam, muszę szukać pośrednich dowodów na to, że to co mówisz jest prawdą. Jednym z nich jest Twój szacunek dla rozmówcy i to, że starasz się nikogo nie… Czytaj więcej »
Witaj Zbyszku. Spory czas temu zamieściłeś swój komentarz. Czasami w myślach wracałem do tego jak mam na niego odpowiedzieć, żeby nie urodzić w Twojej głowie dodatkowych pytań, które nie byłyby związane z tym jak „wszystko” jest niepojęte, ale z tym, że po prostu wyraziłem się mało precyzyjnie. A większość problemów nad którymi rozważasz w tym komentarzu jest związane z moim niezbyt dokładnym opisem spraw, które dla nie-obenautów często są abstrakcją – co jest naturalne. Swoją drogą ten komentarz jest naprawdę bardzo cenny i pewnie dlatego odpowiadam na niego jako na pierwszy z „zaległych” po mojej półrocznej nieobecności. Zatem po przyjęciu… Czytaj więcej »
Cześć,
piszesz, że kiedyś będziesz MTJ-tem i do Ciebie przyjdzie mały Mateusz.
Czy to oznacza że wszystko idealnie się powtórzy?
Myślę że miałaś na myśli, że nie idealnie ale proszę wypowiedz się chociaż krótko.
Witaj Mirku, używając słowa „powtórzenie” zakładamy, że czas jest liniowy i że po przebyciu jakiegoś cyklu da się go ponownie powtórzyć. Wydaje mi się, że łatwiej zrozumieć koncepcję czasu w ten sposób, że cała linia „czasu” się już wydarzyła (ale nie oznacza to, że wydarzyły się wszystkie możliwe scenariusze – cóż za marnotrawstwo energii by to było), a my jedynie odczytujemy jego kolejne fragmenty uczestnicząc jednocześnie w danych wydarzeniach. Pisałem kiedyś, że ja postrzegam siebie na przestrzeni lat mojego życia jako zbiór różnych istot – byłem kimś innym gdy byłem dzieckiem, nastolatkiem i człowiekiem dorosłym. Inaczej wtedy myślałem, miałem inne… Czytaj więcej »
Hej, na YT w jednym ze starych filmów wspomniałeś chyba o wieku wszechświata który był inny niż ten znany z przyjętych źródeł. W Komentarzach kilka osób zarzucało CI Wtedy, że srogo się pomyliłeś, A Dziś sobie czytam
https://www.geekweek.pl/news/2020-08-04/jak-stary-jest-wszechswiat-nowe-badania-nie-zgadzaja-sie-o-miliard-lat/
(sorka za link ale w sumie ma związek z artykułem)
a pewnie z czasem będzie kolejna korekta potwierdzająca że wiedziałeś co mówisz 🙂
Pozdro and peace!!
Czego unikac w swiecie fizycznym, aby po śmierci ciała fizycznego mieć świadomość tego, że nie żyjemy, że jesteśmy w Astralu, co się z nami dzieje?
Czy astral jest tak samo niebezpieczny dla obenautów (istot żywych) jak dla istot po śmierci fizycznej? Czy niebezpieczeństwa dotyczą tylko niskich partii przestrzeni?
Witaj Doroto Ewo, większość niebezpieczeństw jest w niskich (wolę określenie „zewnętrznych”) warstwach – do których po śmierci fizycznej zazwyczaj tracimy dostęp.
Pozdrawiam!
Witaj Mateuszu!! Na Twoją stronę natrafiłem czytając komentarze na stronie Fundacji Nautilus. Robisz świetną robotę, za którą dziękuję. Czy mógłbyś powiedzieć więcej o technicznym aspekcie podróży po międzystanie, mam tu na myśli skoki przestrzenne, które jak dobrze rozumiem znacząco przekraczają prędkość światła, ablo raczej działają na zasadzie tunelu nadprzestrzennego. Z poważaniem, Robert.
Witaj Rob. Skoki, o których wspominałem nie są związane z jakimkolwiek ruchem – w rozumieniu ruchu, jako pokonywaniu X odległości w Y jednostkach czasu. Taki skok trwa dokładnie 0 (sekund). Jeżeli pisząc o tunelu nadprzestrzennym miałeś na myśli np. most Einsteina-Rosena to jest to niewłaściwy trop. Nie wiem też czy temat interesuje Cię od strony typowo fizyczno-technicznej czy od strony doświadczania OOBE. Będąc w stanie OOBE tego typu skoki są dla nas naturalne i steruje nimi coś na kształt podświadomości ciała astralnego. To naturalny cykl poruszania się, tak samo jak będąc w ciele fizycznym, idąc nie myślisz o każdym poszczególnym… Czytaj więcej »